وابستگي عاطفي در رابطه ی بی هدف

سلام،
وقتتون بخير سه ساليه كه با اقايي مجرد در ارتباطم و بايد بگم من سه سال از ايشون بزرگترم و مطلقه هستم و جز ايشون نتونستم كسي رو وارد زندگيم كنم.
ايشون از اول رابطه بهم گفتن كه رفتني هستن و اينده اي باهام ندارن ولي من با علم به همين گفته ها وارد رابطه شدم و الان بعد از سه سال شكل گيري علاقه و وابستگي تصميم گرفتم به اين رابطه پايان بدم!
چون ترس از دست دادن عذابم ميده و اينكه ايشون هم ابراز دلتنگي و وابستگي و علاقه مي كنند و منو بهترين دختر زندگيشون ميدونن ولي چه فايده برسر حرف خود هستن.
ومن هم براي اينكه ارزش خودم رو حفظ كنم و از اين رابطه بلاتكليف بيرون بيام يك هفته اي هست كه رابطه رو پايان دادم.
با وجود تمام سوگواري ها و خاطرات و دلتنگي هام و همينطور ابراز علاقه ايشون ...
لطفا راهنماييم كنيد
ايا ميموندم و ادامه ميدادم بهتر بود؟
و يا به اين جدايي تا هميشه پايبند باشم؟
ازتون ميخوام كه با گفته هاتون ارومم كنيد