احساس بی ارزشی به خاطر تجرد

سلام من ۱۳ سال جدایی و طلاق رو تحمل کردم بخاطر تحمیلی واجباری بودن ازدواج شوهرم با من از سوی خانواده اش در ۲۱سالکی که هم سن بودیم که در چهار سال زندگی قصد و اصرار ازدواج مجدد دلخواه داشت و آزار می داد و بدخلقی و بی حرمتی اون حس سربار دل بودن من نسبت به اون میداد که انگیزه ی ادامه ی زندگی رو با تغییر دادن بعضی شرایط ناخوشایند اون توسط من رو هم ازم گرفت و از خودم و اون مأیوس شدم با اینکه هردو معلول و نقص زیبایی داشتیم من از چشم و اون از اسکلت بدن و عضو تناسلی ، اما خودش رو صاحب حق داشتن همسری سالم با ازدواج موقت می دونست ! و خود آزاری و همسر آزاری داشت من هم دیدم اون توانایی رعایت حقوق شرعی ام رو نداره ، اقدام قانونی رو شروع کردم و اون هم یک طرفه طلاق داد ، حالا در این سالها با رنج جدایی از اون قلب عاطفی و نیاز زناشویی نتونستم کناربیام و در بین فامیل و خواهر متأهلم احساس بی ارزشی و بی هدفی انسانی دارم چون متأهل نیستم ! و علاقه به هیچ چیزی وکاری ندارم و بیهوده و ناقص و از نظر اجتماعی رد شده می دونم زندگی کردنم بدون شوهر روبا اینکه شغل وکالت دارم و از اومدن خواستگار نامناسب : یعنی مرد زندگی و سالم اجتماعی نیست ، هم خسته ام و تجرد یک دختر سن بالا رو بهتر از تجرد زن مطلقه می دونم . هیچ حرف تکراری کلیشه ای مثل زندگیتو بکن.... که تا حالا هم شنیدم راضی ام نمی کنه و به من انگیزه نمی ده ! چی کار کنم؟؟؟؟؟!!!!!!!!!!! ممنون