خیانت و شکاکی باعث شده مدام با شوهرم دعوا داشته باشیم
ببخشید من خانومی هستم ده ساله که ازدواج کردم و یه دختر ۵ ساله دارم. و طی این ده سال دخترای زیادی بودن که باهاشون در ارتباطیم اما من نسبت به بعضی از اونا حساس میشم و فکر میکنم که به شوهرم نظر دارن یا برعکس شوهرم از اونا خوشش اومده.
و همین باعث میشه که من شک کنم و هربارم که مشکلم رو به شوهرم گفتم، بهم گفته تو شکاکی تو روانی هستی و دعوای شدیدی همیشه سر این شکاکی یا حالا خیانت داریم. و اینم بگم که خیانت حتما که نباید س.ک.س با غیر از من باشه، همون نگاه و یا چت مجازی هم خیانته. و همیشه حس میکنم شوهرم با کسی چت مبکنه.
البته شوهرم شوخ هم هست با همه و شوخی میکنه. اما من مشکلی ندارم اما بعضی از دخترا رو دوس ندارم که شوهرم بخواد باهاشون قاطی بشه. هر بارم که به شوهرم میگم، قبول اصلا نمیکنه میگه تو شکاکی.
در هرصورت من خیلی تلاش کردم ولی فایده نداشته.من میخوام فقط و فقط بدونم چکار کنم که بی تفاوت بشم نسبت به این خیانت همسرم و جوری رفتار کنم که انگار من متوجه خیانتش نشدم. و کلا خیلی سر این موصوع حساس نشم و بی تفاوت بشم و بهش گیر ندم.
چون ۹۰ درصد دعواهامون سر این موضوعه. البته شوهرم اخلاقش اینطوره که خیلی بداخلاق و خیلی خشکه تو خونه و خیلی بابت هر حرفی توهین میکنه بهم.
لطفا پیش از ارسال نظر و یا پاسخ، خلاصه قوانین زیر را مطالعه کنید:
لطفا حتما به صورت فارسی بنویسید و از کیبورد فارسی استفاده کنید.
نظراتی که شامل الفاظ رکیک و توهین آمیز و بحث های سیاسی و قومیتی باشد منتشر نمی شوند و حذف می شوند.
مطالب مهم قبل از ایجاد سوال را بخوانید:
سلام به شما دوست عزیز متاسفم به خاطر مسئله ای که در زندگی شما پیش آمده واقعیت اینه که خیانت به هرشکلی تلخ و عذاب آوره و اصلا توجیح مناسبی نیست. اما عکس العمل هر فرد در مقابل این مسئله ممکن است متفاوت باشد.یعنی بعضی ها خیانت را یک گذر از خط قرمز ممنوعه میدانند و معتقدند همه چیز رابطه زیر سوال رفته و جای هیچ بخششی وجود نخواهد داشت و احتمالا جدا میشوند، دسته دیگر ممکن است اهمیت زیادی ندهند و این موضوع را راحت تر بپذیرند و به زندگی مشترک خود تحت هر شرایطی ادامه دهند،برخی هم به دنبال جبران ممکن است دست به اعمال غیرمنطقی بزنند،اما دسته بعد به جای واکنش های افراطی و غیر منطقی سعی میکنند رابطه را واکاوی دقیق تری کنند و علت یابی کنند که چرا طرف مقابل به من خیانت کرده و از من چه انتظاراتی داشته که کوتاهی کردم؟ و چند درصد از عامل این اتفاق من هستم؟ یعنی به جای فرافکنی علت را کمی در خود هم جست و جو کنیم. معمولا وقتی سعی کنیم با دید بازتری به مسئله نگاه کنیم و حق به جانب برخورد نکنیم رفتارمان تغییر خواهد کرد.شما در این مورد 2 راه بیشتر ندارید یا ببخشید و به زندگیتان ادامه دهید و یا اینکه جدا شوید. اگر تصمیم به بخشش گرفتید در تمام رفتار و اعمالتان بخشش باید وجود داشته باشد و از طعنه و کنایه و زخم زبان و نبش قبر نباید خبری باشد. ورفتارتان باید حکایت از بخشش و اعتماد باشد و گرنه میتواند به زندگی شما آسیب وارد شود. برای حل این بحران میتوانید به یک روانشناس هم مراجعه کنید شاید بیشتر بتونن کمکتون کنند.