لطفا پیش از ارسال نظر و یا پاسخ، خلاصه قوانین زیر را مطالعه کنید:
لطفا حتما به صورت فارسی بنویسید و از کیبورد فارسی استفاده کنید.
نظراتی که شامل الفاظ رکیک و توهین آمیز و بحث های سیاسی و قومیتی باشد منتشر نمی شوند و حذف می شوند.
مطالب مهم قبل از ایجاد سوال را بخوانید:
سلام به شما دوست عزیز متاسفم به خاطر مسئله ای که در زندگی شما پیش آمده واقعیت اینه که خیانت به هرشکلی تلخ و عذاب آوره و اصلا توجیح مناسبی نیست. اما عکس العمل هر فرد در مقابل این مسئله ممکن است متفاوت باشد.یعنی بعضی ها خیانت را یک گذر از خط قرمز ممنوعه میدانند و معتقدند همه چیز رابطه زیر سوال رفته و جای هیچ بخششی وجود نخواهد داشت و احتمالا جدا میشوند، دسته دیگر ممکن است اهمیت زیادی ندهند و این موضوع را راحت تر بپذیرند و به زندگی مشترک خود تحت هر شرایطی ادامه دهند،برخی هم به دنبال جبران ممکن است دست به اعمال غیرمنطقی بزنند،اما دسته بعد به جای واکنش های افراطی و غیر منطقی سعی میکنند رابطه را واکاوی دقیق تری کنند و علت یابی کنند که چرا طرف مقابل به من خیانت کرده و از من چه انتظاراتی داشته که کوتاهی کردم؟ و چند درصد از عامل این اتفاق من هستم؟ یعنی به جای فرافکنی علت را کمی در خود هم جست و جو کنیم. معمولا وقتی سعی کنیم با دید بازتری به مسئله نگاه کنیم و حق به جانب برخورد نکنیم رفتارمان تغییر خواهد کرد.شما در این مورد 2 راه بیشتر ندارید یا ببخشید و به زندگیتان ادامه دهید و یا اینکه جدا شوید. اگر تصمیم به بخشش گرفتید در تمام رفتار و اعمالتان بخشش باید وجود داشته باشد و از طعنه و کنایه و زخم زبان و نبش قبر نباید خبری باشد. ورفتارتان باید حکایت از بخشش و اعتماد باشد و گرنه میتواند به زندگی شما آسیب وارد شود. برای حل این بحران میتوانید به یک روانشناس هم مراجعه کنید شاید بیشتر بتونن کمکتون کنند.