کندن جوش های دستم و صورتم در دوران بلوغ باعث شده الان اعتماد به نفس نداشته باشم

سلام
دختری 22ساله هستم،
از 12 سالگی و از زمانی که جوش های دوران نو جوانی شروع شد، شروع به کندن جوش ها کردم، علتش بیشتر این بود که دوست نداشتم جوش ها روی سطح پوستم باشن و وقتی فشارشون میدادم تا چرکشون در بیاد، احساس میکردم که الودگی رو خارج کردم و زودتر خوب میشه (ببخشید خیلی صریح گفتم) یا موهای زیر پوستی که روی سطح دستم بود، اینقدر باهاش ور میرفتم تا اون مو زیر پوستی خارج شه (بعضی وقتا خونی میشد ولی باز هم ادامه میدادم)
خیلی سعی کردم جلو خودمو بگیرم، خدارو شکر کمتر هم شده ولی نتونستم متوقفش کنم متاسفانه.
پیش مشاور هم رفتم،گفتن به خاطر یک سری خلا های عاطفی که از دوران کودکی داشتم و اینکه دوران نوجوانی من همزمان شد با به دنیا آمدن برادرم.
یک سری کارهایی هر جلسه میگفتن انجام بدم مثل نامه نوشتن به خودم وقتی 6 ساله بودم، ولی فکر کردن به آن دوران و خلا های کودکیم خیلی اذیتم میکرد، برای همین مشاوره را رها کردم.
اگه میشه کمکم کنین بتونم این عادت بدو بزارم کنار چون خیلی رو اعتماد به نفسم تاثیر گذاشته، لباسایی که دوست دارم بپوشم، به خاطر دستام نمی پوشم، بیشتر لباسام استین بلند و پوشیدست، دوست ندارم کسی دستامو ببینه یا راجعبش برای کسی توضیح بدم، از طرفی الان تو سن ازدواج هستم و موردای خوبی برای خواستگاری میان و میپسندن ولی نمی دونن من این مشکلو دارم.
دوست دارم زود تر این مشکل رفع شه و دستام خوب شه، دلم می خواد مثل بقیه دخترا لباس بپوشم و از خودم لذت ببرم.
اگه میشه راهنماییم کنینن چجوری این عادت بدو بزارم کنار؟
ببخشید طولانی شد،ممنون که وقت میزاربن